Droga do uzyskania certyfikatu

Ważne pojęcia

Kwalifikacja – zestaw efektów uczenia się, który jest istotny dla danej kwalifikacji

rynkowej. Efekty uczenia się w „Prowadzeniu terapii środowiskowej dzieci i młodzieży

zostały określone w obwieszczeniu Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2018 r.

w sprawie włączenia kwalifikacji rynkowej „Prowadzenie terapii środowiskowej

dzieci i młodzieży” do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji (M. P. poz. 1279) i są one

dostępne w Zintegrowanym Rejestrze Kwalifikacji (rejestr.kwalifikacje.gov.pl).

Walidacja – jest to wieloetapowy proces weryfikacji efektów uczenia się oraz ich

potwierdzenia, który kończy ocena osoby ubiegającej się o certyfikat kwalifikacji

(decyzja walidacyjna). Celem walidacji jest weryfikacja efektów uczenia się zawartych w kwalifikacji rynkowej (tutaj kwalifikacji „Prowadzenie terapii środowiskowej dzieci i młodzieży”), zwaną dalej „Kwalifikacją”.

Certyfikacja – proces nadawania certyfikatu potwierdzającego nadanie kwalifikacji przez instytucję certyfikującą.

Kandydat – osoba, która ubiega się o certyfikat w kwalifikacji „Prowadzenie terapii

środowiskowej dzieci i młodzieży” i formalnie przystąpiła do procedury walidacji

efektów uczenia się.

Warunki konieczne do spełnienia certyfikatu terapeuty środowiskowego dzieci i młodzieży

Zdobycie certyfikatu terapeuty środowiskowego poprzedzają etapy walidacji, które mają zweryfikować efekty uczenia się opisanych w kwalifikacji rynkowej „Prowadzenie terapii środowiskowej dzieci i młodzieży”.

Podstawą prawną procesu jest Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 19.12.2018 r. w sprawie włączenia kwalifikacji rynkowej „Prowadzenie terapii środowiskowej dzieci i młodzieży” do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji (Monitor Polski z 29.12.2018 poz. 1279).

Kwalifikacja terapeuty środowiskowego jest przede wszystkim dla osób pracujących w obszarze edukacji oraz zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży. Kandydat startujący do procesu walidacji musi mieć wykształcenie wyższe (nauki społeczne, medyczne, nauki o zdrowiu), wykazać się doświadczaniem zawodowym w pracy z dziećmi i młodzieżą lub rodziną (co najmniej dwa lata), odbyć szkolenie treningowe podnoszące rozwój osobisty i budowanie świadomości własnych zasobów w kontekście pracy z innymi w wymiarze co najmniej 50 godzin (grupa Balinta, trening interpersonalny, praca z genogramem). Te trzy warunki trzeba spełnić, aby myśleć o zdobyciu certyfikatu.

Metody walidacji

Proces oceny kompetencji składa się z trzech etapów:

1) test wiedzy;

2) analiza dowodów i deklaracji (za pomocą opisu przypadków odnoszących się do pracy z co najmniej trzema pacjentami niepełnoletnimi);

3) rozmowa na temat dostarczonych przez kandydata opisów przypadków – jako metoda uzupełniająca analizę dowodów (z punktu 2.).

Do analizy dowodów i deklaracji niezbędne jest dostarczenie opisów przypadków odnoszących się do pracy z co najmniej z trzema pacjentami niepełnoletnimi. Każdy opis przypadku dotyczy innej sytuacji pacjenta pod względem typu zgłaszanego problemu:

1) niepełnoletni powracający do systemu oświaty po pobycie w zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego w(rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, sprawującego całodobową opiekę psychiatryczną lub odwykową);

2) niepełnoletni z zaburzeniami ogólnorozwojowymi;

3) niepełnoletni z zaburzeniami osobowości lub zaburzeniami zachowania;

4) niepełnoletni z problemem wynikającym z dysfunkcjonalnego środowiska, w którym przebywa.

Opis przypadku (w postaci zanonimizowanej) zawiera:

1) istotne informacje dotyczące niepełnoletniego pacjenta;

2) opis głównego problemu rodziny i pacjenta dotyczącego funkcjonowania w różnych obszarach jego życia;

3) omówienie przeprowadzonego przez siebie wywiadu z niepełnoletnim pacjentem, jego rodziną lub nauczycielami;

4) diagnozę kliniczną lub funkcjonalną (przygotowaną samodzielnie lub otrzymaną od innych specjalistów);

5) wnioski z zebranych informacji uwzględniające zasoby pacjenta, jego rodziny i otoczenia;

6) propozycje pomocy wraz ze wskazaniem możliwych działań innych specjalistów;

7) plan i opis udzielanej przez siebie pomocy lub możliwej do otrzymania w danym systemie lub środowisku;

8) wnioski i ewaluacja omówienie lub ocena podjętych działań wykonywanych osobiście oraz przez innych specjalistów, którzy byli zaangażowani we wsparcie niepełnoletniego pacjenta.

Etapy walidacji/egzamin

Walidacja kwalifikacji podzielona jest trzy następujące po sobie etapy:

1. Analiza merytoryczna Portfolio;
2. Standaryzowany test wiedzy;
3. Uzupełniająca rozmowa egzaminacyjna dotycząca opisów przypadków przedstawionych w portfolio.

Zasady przystąpienia do egzaminu

Zgłoszenie

Zgłoszenia można dokonać na adres j.jastrzebska@uksw.edu.pl

Niezbędne dokumenty

Po podjęciu decyzji o wejściu do procesu oceniania kandydat powinien przygotować portfolio, które zawiera:

1) trzy opisy przypadków odnoszących się do pracy z trzema pacjentami niepełnoletnimi;

2) kopie umów o pracę/świadectwa pracy lub umowy o charakterze cywilnoprawnym – potwierdzone za zgodność z oryginałem – ze wskazanymi zadaniami oraz zakresem obowiązków oraz potwierdzone kopie dokumentów poświadczające spełnienie kryteriów (szkolenie treningowe z zakresu rozwoju osobistego i budowania świadomości własnych zasobów w pracy z innymi);

3) referencje od pracodawców i podmiotów, z którymi kandydat współpracuje lub współpracował;

4) formularz rejestracyjny.

Pozostałe warunki przesyłania dowodów swojego dorobku zawodowego

• Portfolio należy przesłać w jednym dokumencie w wersji elektronicznej jako zabezpieczony plik (np. za pomocą hasła).
• Do portfolio trzeba dołączyć dowód opłaty rejestracyjnej.

Opłaty

Proces walidacji i certyfikacji jest odpłatny. Opłaty dotyczą następujących etapów: formalnej oceny dokumentów potwierdzających efekty uczenia się oraz spełniania kryteriów dostępu; merytorycznej oceny opisów przypadków załączonych w portfolio; merytorycznej oceny wystandaryzowanego testu wiedzy; merytorycznej oceny rozmowy kwalifikacyjnej uzupełniającej; dodatkowych działań związanych z ponowną oceną merytoryczną na kolejnych etapach egzaminu.